พบหลวงพ่อพระโตโคตะมะ

     พบหลวงพ่อพระโตโคตะมะ  เมื่อพระแก้วแสนคำเสด็จลงสู่เมืองบาดาล  หลวงพ่อพระโตโคตะมะซึ่งจำพรรษาที่เมืองบาดาลก็เสด็จขึ้นมาตรงที่วังพระนางคำ นางล่ม  ตรงนั้นกลายเป็นแอ่งน้ำเล็กแหลมลึกลงไป  ชาวบ้านเรียกว่า “หนองโด่ง” เมื่อสมัยก่อนเรียก “หนองก้นหวด” วันดีคืนดีก็จะมีแสงพญานาคลอยขึ้นมาวนเวียนอยู่ตรงบริเวณนั้น  เมื่อหลวงพ่อพระโตโคตะมะขึ้นมาจากบาดาลก็มาอยู่ตรงนั้น  ขึ้นมาเพื่อรอแก้คำสาบของนครแสนคำ  ซึ่งถูกคำสาปของพระนางคำนาง  อยู่ต่อมาบริเวณนั้นน้ำหนุนขึ้นมาเรื่อย ๆ  หลวงพ่อพระโตโคตะมะท่านก็ขยับตัวออกจากหนองโด่งมาอยู่ที่เนินดินบ้านแสน ชะนี  เมื่อก่อนไม่ได้เป็นที่ของใคร  ชาวบ้านเข้าไปหักร้างถางพงทำไร่ทำนาบริเวณนั่นก็ทำไม่ได้  เกิดภัยพิบัติเจ็บไข้ได้ป่วยโดยไม่รู้สาเหตุ  ชาวบ้านกลัวไม่กล้าเข้าไปบุกรุกทำสวนทำไร่  ชาวบ้านเลยปักเป็นเขตสาธารณะ  ต่อมาที่ตรงนั้นได้สร้างเป็นวัดขึ้น  เมื่อสร้างเป็นวัดแล้วพระเณรก็อยู่ไม่ได้อีกสร้างศาลาการเปรียญขึ้นมา บังเอิญไปตรงที่หลวงพ่อพระโตโคตะมะอยู่  พอทางวัดยกโครงหลังคาขึ้น  ใส่เครื่องหมดแล้วหลังคายังไม่ได้มุง  ตื่นเช้าขึ้นมาศาลาล้มทั้งหลัง  ทั้งพระและชาวบ้านบอกว่าเป็นลางไม่ดี  สร้างศาลาขึ้นมาพร้อมจะยกหลังคาขึ้น  ตื่นขึ้นมาศาลาล้มทั้งหลังโดยไม่มีการหักเสียหายแต่ประการใด ไม้ซักตัวก็ไม่หัก  ชาวบ้านช่วยกันรื้อแล้วมาสร้างที่ใหม่ก็ไปตันหน้าหลวงพ่อพระโตโคตะมะ  สร้างไม่ได้อีกต้องย้ายไปสร้างที่อื่นใหม่ให้ห่างจากบริเวณนั้น